اولین همایش “روز جهانی مبارزه علیه کار کودک”  توسط انجمن حمایت از کودکان کار برگزار شد.

همایش روز جهانی مبارزه علیه کار کودک دیروز در تالار ایوان شمس با حضور ریاست شورای شهر تهران مسجد جامعی، مدیران وزارت کار، پژوهشگران حوزه حقوق کودک و نمایندگان سازمان های مردم نهاد برگزار شد.

احمد مسجد جامعی رییس شورای شهر تهران که از سخنرانان مراسم  بود، در سخنانش گفت با توجه به اینکه آمارها درباره کودکان کار چندان دقیق و جامع نیست، انجمن حمایت از کودکان کار باید گزارش های دقیق و به روزی از وضعیت کودکان کار تهیه کند.

همچنین وی از تدوین « سند شهر دوستدار کودک» با همکاری وزارت تعاون، کار رفاه اجتماعی خبر داد.

افشین خاکی نجف آبادی در این همایش گزارشی با عنوان« گزارش آسیب های اجتماعی ایران: کودکان بدسرپرست، بی سرپرست و فراری» که در زمره پژوهش های موسسه رحمان بود را ارائه کرد.

تعریف کودک کار، تقسیم بندی کار کودک و نگاهی تاریخی به کودکان کار از مواردی بود که خاکی مطرح کرد.  از نکات قابل توجه این بود که 96 درصد از کودکان کار سرپرست دارند. و یک سوم کودکان کار افغان هستند. از مهم ترین آسیب های این کودکان این است که مهارت و سرمایه فرهنگی لازم را برای ورود به بزرگسالی بدست نمی آورند همچنین از آموزش هایی نهاد خانواده محروم می مانند.

خاکی گفت کودکان کار دچار مشکلات جسمی، روانی و اجتماعی می شوند و افزود 30تا 40 درصد از کودکان کار در ایران از افسردگی و اعتماد بنفس پایین رنج می برند. وی عنوان کرد بیشترین عامل کار کودک عوامل اقتصادی است اما حمایت ساختار اجتماعی هم از کار کودک به رشد این معضل کمک می کند.

حسیبا ابراهیمی که در جشنواره فیلم فجر سال گذشته با بازی در فیلم چند متر مکعب عشق نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن شده بود، نیز در تالار اشراق ایوان شمس حضور داشت.

ابراهیمی که از کودکان کار افغان بوده است با شروع کار هنری اش ازتئاتر،  این مسیر را ادامه داده است و توانسته در فیلم چند متر مکعب عشق خوب بدرخشد.

در انتهای همایش هم پرسش و پاسخی با حضور روزبه کردونی مدیر کل دفتر آسیب های اجتماعی وزارت کار تعاون و رفاه اجتماعی، فاطمه دانشور عضو شورای شهر تهران، مصطفی جان قلی مشاور شورای شهر برگزار شد و حاضرین در جلسه سوال های خود را مطرح کردند و به این ترتیب در بحث ها شرکت کرذند.

12ژوئن هر سال روزی برای کودکان کار است تا در این تاریخ به خود یادآوری کنیم چه تعداد کودکانی هستند که آموزش و بازی های کودکانشان را از آنها گرفته و بار زندگی را بر دوش آنها گذاشته ایم.