به نقل از خبرگزاری فارس: در سال جاری میلادی بیش از ۹ میلیون از مردمان افغانستان به کمک احتیاج دارند و انتظار می‌رود در فصل گرم پیش رو تعداد مهاجران افزایش یابد.
روزنامه واشنگتن پست نوشت: در سال گذشته حدود 600 هزار غیرنظامی که به واسطه جنگ بین طالبان و نیروهای دولتی در بخش‌های مختلف افغانستان، به خصوص قندوز، ننگرهار و هلمند، آواره شده بودند نیز به کابل پناهنده شدند.
واشنگتن‌پست می‌نویسد: به گفته مقامات افغانستان و سازمان ملل، با گرم شدن دوباره هوا در ماه آپریل، سیل جدیدی از آوارگان وارد پایتخت می‌شوند.
در ادامه این گزارش به نقل از «دومنیک پارکر» رئیس دفتر «آژانس هماهنگ‌کننده اقدامات بشردوستانه سازمان ملل» در کابل، آمده است: «ما درباره دست‌کم 1.2 میلیون نفر صحبت می‌کنیم. آنها مقادیری پتو، غذا، لوازم آشپزخانه و چادر دریافت کرده‌اند که برای چند ماه اول اقامت آنها کافی است. اما پس از آن چه اتفاقی می‌افتد؟»
واشنگتن‌پست نوشت: ماه گذشته، این آژانس خواستار کمک 550 میلیون دلاری جامعه جهانی برای کمک به حدود 5.7 میلیون افغانستانی آسیب‌پذیر و حاشیه‌نشین در ماه‌های پیش‌رو شد.
به گفته مقامات سازمان ملل، انتظار می‌رود 9.3 میلیون افغانستانی، یعنی نزدیک به یک سوم جمعیت کشور، امسال نیازمند دریافت نوعی کمک بشردوستانه یا اضطراری باشند، که این رقم در مقایسه با سال 2016 حدود 13 درصد افزایش نشان می‌دهد.
این روزنامه آمریکایی نوشت: به گفته این مقامات، این رقم نشان دهنده افزایش بی‌سابقه تعداد آوارگان درگیری‌های داخلی و ورود سیل غیرمنتظره پناهجویان بازگشته از پاکستان و همچنین توجه بیشتر به آوارگانی است که مدت طولانی است در یک بحران نیمه دائم زندگی می‌کنند.
بسیاری از افغانستانی‌هایی که از درگیری‌های اخیر فرار کرده‌اند، هنوز در شوک تغییرات ناگهانی به وجود آمده بوده و در تلاش هستند تا خود را با تحقیرهای زندگی اردوگاهی تطبیق دهند.
اغلب پناهجویانی که از پاکستان برگشته اند یا آوارگانی که از ولایت های اطراف به کابل پناه آورده اند در اردوگاه ها زندگی می کنند. برخی از این اردوگاه‌ها، نام، تابلو و مرز رسمی و مشخص دارند؛ اما تعداد دیگری از آنها آلونک‌های گلی پنهان و بدون نظارتی هستند که لابه‌لای کوچه‌های شهر قرار گرفته یا در زمین‌های خالی ایجاد شده‌اند. برخی ساکنان این اقامتگاه‌ها طی چند ماه گذشته آمده‌اند. عده دیگری از آنها نیز سال‌ها است در این اقامتگاه‌های موقت گیر افتاده‌اند.
افرادی که به طور رسمی به عنوان پناهجوی بازگشته به وطن یا آواره داخلی شناسایی شده‌اند، مبلغی پول نقد و مقادیری کالای اساسی دریافت می‌کنند. اما کسانی که اطلاعاتشان در هیچ نهاد افغانستان یا بین‌المللی ثبت نشده است، مجبورند برای زنده ماندن خود فکری کنند و متوسل به شغل‌های موقت و کمک ناچیز همسایگان فقیر خود شوند.
آژانس‌های وابسته به سازمان ملل و شرکای محلی آنها، که بخش عظیمی از کمک‌های ارائه شده به بازگشتگان و آوارگان جنگی داخلی را تأمین می‌کنند، متوجه این موضوع شده‌اند که نمی‌توان این افراد را از گروه‌هایی که مدت‌های مدیدی است به کشور بازگشته‌اند و همچنان در حاشیه اقتصاد شهری هستند متمایز کرد.
با این حال، مسئولان «برنامه جهانی غذا»، که اضطراری‌ترین تدارکات و منابع غذایی را فراهم می‌کند، عنوان کردند که در حال گسترش برنامه‌های خود هستند تا بتوانند ورودی‌های جدید را نیز تحت پوشش قرار دهند.