این روزها کمتر کسی است که ستایش قریشی را نشناسد یا چیزی از او نداند. دخترک شش ساله افغان که 22 فروردین 95 به دست پسر همسایه که او هم زیرسن قانونی بود مورد تعرض قرارگرفت و سپس به قتل رسید.
به گزارش< ایران > روز یکشنبه دوازدهم اردیبهشت نشستی با همین موضوع در دفتر انجمن حمایت از زنان و کودکان پناهنده به همت فاطمه اشرفی مدیر و مؤسس انجمن «حامی» برگزار شد. در این نشست کارشناسان به بررسی عوامل بروز چنین حوادثی پرداختند.
تعمیم یک خطا به کل جامعه اشتباه است
سرور رجایی نماینده فرهنگی جامعه افغانستان می‌گوید: «افرادی که به دوستی‌های میان ایران و افغانستان اعتقاد نداشتند با هدف دامن زدن به شکاف‌های میان این دو کشور سعی کردند به هدف‌های خود برسند و قضیه را منحرف کردند. قبل از این حادثه هم خطاهایی از مهاجران افغانستانی سر زده بود و جامعه نباید آن را به کل جامعه مهاجر نسبت دهد. این موضوع هم همین طور است ما اگر اشتباهی از یک فرد دیدیم نباید به سایر افراد تعمیم دهیم.
سابقه بزهکاری قاتل
«سید حسن موسوی چلک»رئیس انجمن مددکاران ایران به ادغام 30 ساله جمعیت مهاجران افغانستانی و عراقی اشاره می‌کند و می‌گوید: «این ادغام باعث بروز چنین حادثه هایی می‌شود و نگرانی که ایجاد می‌شود این است که آیا قتل ستایش متأثر از قومیت و ملیت او است؟ به این موضوع از چند زاویه می‌توان پرداخت. اول از منظر پسری که مرتکب قتل شده است. طبق بررسی‌ها این فرد سه سال بود که ترک تحصیل کرده و از یک محیط سالم به نام مدرسه دور بوده است. زاویه دیگر، پسری که سابقه آسیب‌های اجتماعی زیادی داشته، فرد بزهکار هم زمانی که شرایط ایجاد شود مرتکب جرم می‌شود. نکته بعدی اعتماد و روابط میان دو خانواده بوده است.افرادی آزارگر جنسی هستند که همیشه بیشترین اعتماد به آنها بوده و خانواده ستایش تا حدی به این خانواده اعتماد داشته‌اند که دختر را به دست آنها می‌سپردند.»
محیط‌های مجازی مخل روند دادرسی
علی کاظمی رئیس اداره مطالعات حقوقی قوه قضائیه و فعال حقوق کودکان هم با اشاره به سن مجرم می‌گوید: «نباید نادیده بگیریم که این کودک هم فردی زیر 18سال است. ما متعهد به پیمان نامه حقوق کودک هستیم و این کودک تحت نظارت بند الف ماده 37 این پیمان نامه قرار دارد. باید در مورد وی دادرسی ویژه اطفال و نوجوانان لحاظ شود و باید از ویژگی‌های دادرسی مخصوص اطفال و نوجوانان برخوردار شود. در مورد کودک قربانی هم باید به مشکلات مهاجران توجه کرد»
خطر بالقوه کودکان بازمانده از تحصیل
فاطمه قاسم‌زاده روانشناس و فعال حقوق کودک هم بازماندگی از تحصیل را یکی از دلایل وقوع این اتفاق می‌داند و می‌گوید: «بازماندن از تحصیل خود یک آسیب اجتماعی عمیق است. به همین دلیل است که آموزش و پرورش بخشنامه داده اگر کسی مرتکب خطایی شد او را از مدرسه اخراج نکنید، چرا که اخراج از مدرسه موضوع را حل نمی‌کند بلکه مشکل را بیشتر می‌کند و شرایط را برای بروز بزهکاری در میان کودک و نوجوان افزایش می‌دهد. با توجه به اینکه جامعه ما کودک محور نیست اخراج از مدرسه هم نوعی خشونت ساختاری است.
طبق آمار مرکز پژوهش‌ها در حدود 2 میلیون کودک بازمانده از تحصیل داریم که هر کدام از این‌ها می‌توانند بالقوه همین کودکی باشند که این آسیب را وارد کرده است.»
اقدامات دولت در جهت احقاق حقوق مهاجران افغانستانی
اشرف گرامی زادگان مدیرکل دفتر بررسی‌های امور زنان در مورد تلاش‌های صورت گرفته برای کاهش شکاف‌های بین ایران و افغانستان می‌گوید: «بیش از 30 سال است که مهاجران افغانی یا عراقی را در ایران پذیرفته ایم و اینجا مقیم شده‌اند. ما به کنوانسیون پناهندگان هم پیوسته ایم و باید آن را هم اجرا کنیم. در ایران هم یک سری فعالیت‌ها و برنامه‌های جامع در حال انجام است که مهاجران بتوانند از حقوق طبیعی خود برخوردار شوند.
گزارشگر: ریحانه جولایی