کشورمان ایران، با حوادث ناگواری به استقبال سال 1398 رفت. سیلی که از شمال کشور شروع شد و نواحی و غربی و مرکزی کشور را درگیر خود نمود، متاسفانه نوروز امسال را به کام هموطنان تلخ کرد. استانهای گلستان، شیراز، لرستان، کرمانشاه، جزو استان هایی بودند که بیشترین خسارت ها را متحمل شدند. سیل علاوه بر خسارت های جانی و مالی، خسارت های روانی اجتماعی خود را برای تمام مردم درگیر در آن، بازماندگان افراد فوت شده و سایر انسان ها به همراه داشت. از همان ایام ابتدایی، تمام ملت ایران دست به دست هم دادند تا به سهم خود، باری از رنج پیش روی سیل زدگان بردارند. امدادهای نقدی جمع آوری شده توسط جمعیت هلال احمر، اعزام گروه های پاکسازی به این مناطق، توزیع اقلام غذایی، بهداشتی و … بخشی از همدلی مردم شریف با حادثه دیدگان بود.

انجمن حامی؛ حمایت از زنان و کودکان پناهنده، با تجربه بیش از دو دهه فعالیت در حوزه امدادرسانی و توانمندسازی به جمعیت های آواره و جابجا شده و پناهنده در ایران و سایر کشورهای منطقه، این بار نیز وظیفه ی خود دانست تا به یاری هموطنان مناطق سیل زده بشتابد. در این مسیر، که با همت و همراهی مادی و معنوی خیرین انسان دوست همراه بود، حامی به تهیه و توزیع پوشاک مدرسه برای دانش آموزان سیل زده استان لرستان اقدام نمود.

در این فعالیت، انجمن حامی درراستای حمایت از دانش آموزان مناطق سیل زده استان لرستان، با همکاری بانوان مهاجر و پناهنده مراکز خدمات اجتماعی خود در استان های قم و مشهد، اقدام به تولید مانتو، شلوار و مقنعه برای دانش آموز استان لرستان نمود. در طی این اقدام، بیش از 200 دست لباس فرم دانش آموزی تهیه شد و در ساک های دستی انجمن حامی، برای توزیع به استان لرستان فرستاده شد. همچنین در این بسته های اهدایی، لوازم التحریر مورد نیاز دانش آموزان نیز وجود داشت تا وضعیت فعلی، نتواند مانعی بر سر راه تحصیل دانش آموزان ایجاد کند.

کارگاههای خیاطی مراکز خدمات جامع اجتماعی حامی پیش از این نیز به تولید و توزیع البسه و ساک های دستی دوست دار محیط زیست اقدام نموده بودند و محصولات آنان مورد استقبال فعالان اجتماعی، نهادهای دولتی و غیردولتی و سایر خریداران محصولات قرار گرفته بود.

اکنون خوشحالیم که در این نوبت، توانستیم از ظرفیت مهارت بانوان مهاجر و پناهنده سخت کوش شاغل در مراکز حامی، در راه یاری به سیل زدگان کمک بگیریم و بار دیگر درس محبت و همدلی را به جهانیان بیاموزیم و این مهم را یادآور شویم که انسانیت، حد و مرزی نمی شناسد و به قول شاعر شیرین سخن که آوازه و آموزه اش در سازمان ملل نیز به یادگار مانده است: چو عضوی به دردآورد روزگار، دگر عضو ها را نماند قرار.

با سپاس از تمامی خیرین عزیز و محترم و همچنین زنان مهاجر و پناهنده ی مراکز خدمات جامع اجتماعی حامی و تمام همکارانی که ما را کمک نمودند تا رسالت انسانی و اجتماعی خود را به انجام برسانیم و باشد که خورشید فعالیت های حامی، سهمی در آغاز روشنی فرداها داشته باشد.