تهران 28 آذر 1391 (مرکز اطلاعات سازمان ملل متحد)– تخلیه بیش از 200 هزار نیروی کار مهاجر از لیبی در سال 2011 توجه دنیا را به مشکل ده ها هزار نیروی کار مهاجر، به خصوص از کشورهای با درآمد پائین و کشورهای در حال توسعه معطوف نموده است. این کشورها خود را در انبوهی از مشکلات سیاسی، فقدان پول، کمبود مشاغل و حتی نبود هیچ گونه وسیله ای برای تامین مسکن برای خانوده‌ها می‌بینند.

سازمان بین المللی مهاجرت در اطلاعیه ای به مناسبت روز بین المللی مهاجرت، 18 دسامبر 2012 برابر با 28 آذر ماه جاری اعلام نمود شرایط موجود در لیبی و آسیب پذیری آشکار در این کشور کمک های حامیان مالی در سطح بین المللی را می طلبد که به آژانس هایی مانند سازمان بین المللی مهاجرت و کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان در افزایش چشمگیر پروژه های عملیاتی بازگردانی کمک نمایند. چنین حامیان مالی شامل بانک جهانی بوده که به میزان 10 میلیون دلار از هزینه های حمل و نقل هوایی سازمان بین المللی مهاجرت برای انتقال 35 هزارمهاجر به بنگلادش را تامین مالی نموده است.

از دیدگاه سازمان بین المللی مهاجرت، این بحران بر این دلالت دارد که معارضات و بلایای طبیعی و یا ساخته دست بشر می تواند به مهاجرین آسیب پذیر صدمه رسانده و منجر به بحران انسانی گردد. مجامع بین المللی، به خصوص کشورهای فرستنده یا پذیرنده مهاجر، می بایست تاثیرات بحران را بر مهاجرین و خانواده آنها به رسمیت شناخته و به منظور تخفیف تاثیرات بلند و کوتاه مدت آن تلاش نمایند.

ویلیام لیسی سوینگ مدیر کل سازمان بین المللی مهاجرت می گوید “تخلیه مهاجرین از لیبی یک موفقیت چشمگیر انسانی است اما این مقوله کاریست نیمه کاره. در حالیکه ما نیاز به ادغام مجدد بنگلادشی های در حال بازگشت را به رسمیت می شناختیم و با دولت و بانک جهانی برای برآورده کردن این نیازها تلاش می نمودیم؛ در شناخت نیازها و رفاه دیگر مهاجرینی که دست خالی به کشورهای مستضعف و غیر ایمن از لحاظ غذایی مانند چاد و نیجریه باز می گردند؛ چندان موفق نبودیم”.

ایشان می افزاید “بحران می تواند منجر به جریان های جمعیتی پیچیده و غیر قابل پیش بینی گردد. این جریان ها به همراه خود طیف وسیعی از چالش ها را به همراه می آورد که جوامع بین المللی می بایست به صورت جامع با آنها مواجه گردند. این موضوعات شامل حمایت از مهاجرین آسیب پذیر از خشونت های مرتبط به بحران و سوء استفاده در کشور میزبان، ترانزیت و ایمنی و ادغام مجدد پایدار آنها در بدو رسیدن به موطن خود است”.