مطابق پروتکل سال 1967 کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، پناهجو کسی است که برای فرار یا ترس از آزار و اذیت نژادی، مذهبی، قومی و ملّیتی یا برای عضویت در یک گروه اجتماعی خاص یا داشتن عقاید سیاسی اقلیتی، توانایی به‌دست آوردن پناهگاهی امن در کشور خود را ندارد یا کسی که دارای تابعیت و ملّیت ویژه‌ای نیست و در بیرون از کشوری که قبلا در آن بوده به‌سر می‌برد و به‌دلیل ترس از جان، ترجیح می‌دهد به کشوری که سابقا در آن به‌سر می‌برده، بازنگردد.
20 ژوئن، روز جهانی پناهنده، روزی است که کميساريای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد تلاش می‌کند به جهانيان يادآوری کند ميليون‌ها انسان پناهنده مجبور به ترک خانه خود شده‌اند و با مسائل متعددی درگیر هستند که با عزم همگانی بین المللی، باید آن ها را مرتفع نمود.
در حال حاضر بیش از 70 میلیون پناهنده در سراسر جهان وجود دارد که مجبور به ترک وطن خود و زندگی در تبعید شده اند. همچنین در هر دقیقه 25 نفر در جهان مجبور به فرار می‌شوند که به‌عبارت دیگر می‌شود 37000 فرار اجباری در روز؛ یعنی 37 هزار نفر آواره و پناهنده. کمیساریای سازمان ملل در امور پناهندگان اعلام نموده است که تا پایان سال 2018 میلادی، بیش از 70 میلیون نفر در جهان مجبور به ترک خانه خود شدند
مطابق آخرین آمار کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، ترکیه، پاکستان، اوگاندا، سودان، آلمان و ایران به ترتیب، بزرگترین کشورهای میزبان جمعیت پناهندگان هستند.
ایران در سال های متمادی میزبان جمعیت کثیری از پناهندگان از کشورهای افغانستان، عراق و پاکستان بوده است.