دومین و سومین گفتگوی موضوعی با هدف توسعه پیمان جهانی برای پناهندگان، ۲۵ و ۲۶ مهر ماه ۱۳۹۶ در کاخ ملل در ژنو برگزار شد.
به دنبال تصویب اعلامیه نیویورک برای پناهندگان و مهاجران توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد در مهر ۱۳۹۵، کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان برای توسعه پیمان جهانی پناهندگان با همفکری دولت‌ها و دیگر ذی‌نفعان از جمله سمن‌ها، فراخوانده شد.
پیمان جهانی پناهندگان از دو بخش تشکیل شده است: 1) “چارچوب جامع پاسخگویی به پناهندگان” که ضمیمه اول اعلامیه نیویورک است و 2) “برنامه اقدامات” که بستر همکاری برای اجرای چارچوب جامع پاسخگویی به پناهندگان با تقسیم قابل پیش بینی بار و مسئولیت ایجاد خواهد کرد.
بر این مبنا، برخی کشورها به عنوان کشورهای راهبر چارچوب جامع واکنش پناهندگان انتخاب شدند (۱۲ کشور در حال حاضر، هیچ کشوری از آسیا وجود ندارد)، همچنین بحث‌های موضوعی منطقه‌ای و ملی برای کمک به توسعه پیمان جهانی پناهندگان پیش بینی شده است.
به دنبال اولین مباحث موضوعی در تیر ماه ۱۳۹۶ که بر هماهنگی‌های لازم برای تقسیم بار و مسئولیت در گذشته و حال تمرکز کرده بود، دومین و سومین نشست مباحث موضوعی، دیگر اجزای راهبر چارچوب جامع واکنش پناهندگان پذیرش و قبول (جزء ۱)، پشتیبانی از نیازهای ضروری و مداوم (جز ۲) را پوشش می‌دهد.
مباحث در هر روز از ۴ پنل تشکیل شد و سؤالات اساسی در مورد برنامه اقدامات مطرح شد که قادر به تقویت پاسخگویی بین‌المللی به جابجایی‌های بزرگ پناهندگان وموقعیت‌های به درازا کشیده شده باشد.
هر پنل با ارائه کوتاهی از سوی اعضای پنل آغاز شده و بطور مشترک توسط کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان و نمایندگان کشورها اداره می‌شد. پس از آن شرکت‌کنندگان دعوت می‌شدند تا نظر خود را در طول مباحث و یا به صورت مشارکت‌های مکتوب، به پیشنهادات اولیه مطرح شده بیان نموده و پیشنهادات جدید خود را نیز برای برنامه اقدامات ارائه دهند.
انجمن حامی در روز دوم-۲۶ مهر- یکی از اعضای پنل بود، ذیل سومین مبحث موضوعی، دومین پنل، «چگونه می‌توانیم از ادغام پناهندگان در سیستم و خدمات ملی حمایت کنیم».
حامی به طور خلاصه چند مورد از بهترین اقدامات ایران در رابطه با ادغام پناهندگان افغان با تمرکز بر آموزش و خدمات بهداشتی مطرح کرد. حامی تاکید کرد که اگرچه این‌ها دستاوردهای بزرگی هستند اما پایداری آن‌ها حمایت‌های آتی از جانب جوامع بین‌المللی را می‌طلبد؛ هنوز بسیاری از کودکان از آموزش بازمانده‌اند و بسیاری در خدمات بیمه سلامت ثبت نام نکرده‌اند، نگرانی‌هایی بابت تنش میان مردم محلی و پناهندگان در مناطق محروم‌تر وجود دارد مناطقی که خدمات پاسخگوی درصد بالای نیازها نیستند (کلاس‌های درس مدارس بسیار شلوغ شده است و غیره).
حامی بر برنامه‌های ویژه برای دربرگیری جامعه میزبان در پروژه‌ها تأکید کرد تا نه تنها بعنوان انگیزه‌ای برای دولت برای استقبال از پروژه‌ها شود بلکه به پیشگیری از هر گونه تنش بالقوه کمک کند.
مشارکت بیشتر جامعه مدنی شامل سمن‌های محلی، سازمان‌های افغانستانی، گروه‌های مختلفی از نمایندگان افغان مانند جوانان، زنان، رهبران مذهبی در تمام سطوح برنامه‌ریزی و تصمیم‌‌گیری دولتی و سازمان‌های بین‌المللی و آژانس‌های سازمان ملل متحد برای اطمینان از پاسخ‌دهی مناسب به نیازهای دارای اولویت از دیگر موارد مطرح شده بود تا بنابراین نقش سمن‌ها به عنوان بازیگران پیشرو با ارتباطات قوی‌تری با پناهندگان و پایداری وجود خود نسبت به دیگران بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
برای دسترسی به ارائه کامل حامی لطفا کلیک کنید.
همچنین برای مشاهده مشروح این نشست‌ها در تلویزیون سازمان ملل متحد کلیک کنید.
برای اطلاعات تکمیلی درمورد این چارچوب کلیک کنید.