دکتر گوپال کریشنا سیواکوتی رئیس شبکه حقوق پناهندگان آسیا و اقیانوسیه که در تعامل نزديک با حامي نسبت به برگزاري اين نشست بين المللي در ايران نموده بودند ؛ نیز دیگر سخنران مراسم افتتاحیه این نشست بود که ضمن تشکر و تبریک به انجمن حامی به خاطر به دست گرفتن ابتکار عمل برگزاری نشست بین المللی تقویت حمایت از پناهندگان در منطقه و نیز دعوت از شبکه اپرین برای برگزاری نشست اداوری خود در ایران برای اولین بار ؛ روز زن را به عنوان یک جشن ملی در ایران به شرکت کنندگان بخصوص زنان ایرانی حاضر در نشست تبریک گفت و در ادامه در معرفی سازمان خود اظهار داشت :

شبکه ی حقوق پناهندگان آسیا و اقیانوسیه یک شبکه گسترده ای است متشکل از بیش از 280 عضو حقیقی و حقوقی و آنچه مبنای فکری مشترک همه اعضا است این است که باور داریم که پناهندگان به دلخواه خود پناهنده نمی شوند بلکه مسائل مختلفی دراین امر تاثیر دارد که آنها را ناگزیر می کند تا به دنبال راه نجاتی باشند و زندگی بهتری را جستجو کنند.

متاسفانه شاهد ایجاد تغییرات گسترده ای در 11 سپتامبر 2001 در دنیا بودیم که حداقل نتیجه آن ایجاد یکسری خشونت ها و درگیری های مزمن در جهان شد که طبیعتا مهاجرت های اجباری؛ پناهجویی و پناهندگی انسان های بیگناه را رقم زد و به همین دلیل است که مسئولیت ما برای حمایت بیشتر شده است

اگر آمار را مشاهده کنیم متوجه می شویم که تقاضا ها در این بخش رو به افزایش است و این واقعیتی است که با آن رو به رو هستیم و ما به عنوان حامی و نهاد مدنی بار سنگین تری به دوش داریم.

ما تا کنون تلاشهای زیادی کرده ایم ولی نیاز به حمایت های بیشتر می باشد. مخصوصا در خصوص کودکان دختران و زنان که در معرض خطر می باشند باید حمایت بیشتری اعمال شود.

همانطور که می بینید حامی برنامه هایی را برای حمایت از این گروههای آسیب دیده انجام داده است اما در عین حال باید با سعه صدر بیشتری با انسان هایی که ناگزیر از مهاجرت از کشورشان هستند برخورد کنیم و واقعیت های زندگی سخت آنها را قبول کنیم و برای دسترسی آنها به شرایط و امکانات اولیه حقوق انسانی تلاش کنیم.

ما امیدواریم بتوانیم گزارشات مطابق با واقعی از این پناهندگان ارائه دهیم هر چند که از سوی دیگر شاهد ترسیم وضعیت نامناسب  و نگران کننده از افغانستان نیز هستم.

ترسها و نگرانی هایی وجود دارد که امکان حل مشکلات را کم می کند اما در عین حال ما باید همکاریهای نزدیکی با کشورهای اعطا کننده ؛ کشور های میزبان و نیز سایر سازمانهای بشردوستانه داشته باشیم تا راهی برای بازگشت پناهندگان به کشورشان پیدا کنیم.

اگر از این زاویه به موضوع  نگاه کنیم اول باید مسئله امنیت در افغانستان را به عنوان یک چالش و موضوع استراتژیک مهم مورد بررسی قرار دهیم .

مسئله دوم ضرورت توجه به ابعاد زیرساختی در این کشور است که روز به روز براساس نیازهای مردم گسترش می یابد و مسئله سوم نیز این است که اگر پناهندگان در سیاست های داخلی وارد شوند ؛ مشکلات بیشتر ایجاد خواهد شد و  لذا ادامه زندگی پناهندگان در کشور خود موضوع حایز اهمیتی خواهد بود.

نکته دیگر این است که سازمانهایی که در ابعاد و سطوح مختلف در این عرصه ها فعالیت می کنند دارای اطلاعات و تجاربی هستند  که باید با یکدیگر مبادله کنند تا مسیر و راه های بهتری برای حمایت از پناهندگان پیدا نمایند .

سال 2014 برای افغانستان سال مهمی است و وضعیت آنها باید مورد توجه قرار گیرد. زمانی که آنها به کشور خویش بازمی گردند ممکن است با شرایطی چون مصادره اموال خود روبه رو شوند و بازگشت این افراد باید طبق برنامه دقیقی انجام شود و باید به آنها آمادگی های لازم را داد.

وضعیت در حال حاضر در افغانستان پایدار نیست و به همین دلیل ایجاد ظرفیت برای پناهندگانی که در حال حاضر بازگشت شان به کشور مشکل است ضرورت دارد نکته بعدی اینکه داشتن سیاست های شفاف توسط کشورهای میزبان می تواند موضوع مهم دیگری باشد و زمان آن است که کشورها لوایحی را تدارک ببیند تا استاندارها و راه حل هایی مشخصی برای مشکلات پیش رو اندیشیده شود.

مسئله مهم و جدی در مورد پناهندگان در گام اول حمایت است که همه در جریان آن هستند و یکی از پیام های کلیدی ما برای همکارانمان، این است که این گونه خدمات باید به صورت مداوم و مستمر ارائه شود و امنیت ملی و توانایی های اجتماعی و اقتصادی مسائل مهمی است که اگر بتوانیم تغییراتی در قوانین داخلی خود پیاده کنیم گام بسیار موثری برداشته خواهد شد.

پیام نهایی هم در مورد افغانستان این است که حمایت از پناهندگان یک کار انسان دوستانه است و تنها یک ارزش سیاسی نیست و باید به آن از بعد انسان دوستانه توجه کرد.

پس از وقفه کوتاهی بعد از مراسم افتتاحیه؛ نشست تخصصی بررسی وضعیت پناهندگان افغان در ایران و پاکستان و با حضور مسئولین و کارشناسان اداره اتباع و مهاجرین خارجی استان تهران؛ کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد و سازمانهای غیردولتی ایرانی و پاکستان برگزار شد و شرکت کنندگان به ارائه اطلاعات و نیز تجارب خود درباره وضعیت پناهندگان افغان در کشورهایشان پرداختند و در ادامه شرکت کنندگان داخلي و خارجي در کارگروه هایی با موضوع بررسی وضعیت پناهندگان از منظر بهداشت، آموزش، معیشت، بازگشت به سرزمین مادری و ادغام پايدار شرکت کردند. اعضای این کارگروه ها به صورت تخصصی در خصوص جدي ترين چالشها و راهکارهای پیش روی پناهندگان صحبت کردند و در نهایت در مورد طراحی سند راه حلهای راهبردی در خصوص پناهندگان افغان به تبادل نظر پرداختند.