همه حامیان کودکان بازمانده از تحصیل بر این باورند که کودکان نباید کار کنند و از طرق مختلف با کار کودک به ویژه بدترین شکل های کار کودک مبارزه می کنند؛ اما واقعیت تلخ زندگی بسیاری از این کودکان اینست که کار کودکان در شرایط اقتصادی و معیشتی خانواده هایشان یک امر اجتناب ناپذیر است، و گفتگوی فرهنگی با خانواده های کودکان برای تغییر نگرش نسبت به کار کودکانشان می تواند زمانبر باشد.

بنابراین در این شرایط، یکی از راههای مناسب حمایت از این کودکان«آموزش مهارت های حرفه ای» در کنار «آموزش رسمی و تحصیلی» است تا با کسب یک حرفه هم در شرایط فعلی امکان اشتغال با کارهای بدون مشقت و زیانبار و با درآمد بهتری را داشته باشند و هم بتوانند در آینده به صورت حرفه ای و تخصصی اشتغال و در پیشه خود امکان موفقیت و پیشرفت نیز داشته باشند.

 به همین منظور در مراکز آموزشی حامی برای تحقق شعار «هر کودک، یک مهارت» برای دختران و پسران تلاش می شود. دستان کوچک و توانمند کودکان به ویژه دختران مهاجر و پناهنده افغانستانی اگر یک مهارت و هنر بیاموزند، کمتر ممکن است به کارهای سخت و نامناسب که همراه با بهره کشی های اقتصادی است زخم دار شوند. دخترانی که اگر بتوانند نقش موثری در تأمین اقتصاد خانواده ایفاء کنند، چه بسا کمتر به ورطه ازدواج های اجباری در سنین پایین وارد شوند.

حامی تلاش نموده است تا در سال تحصیلی جاری با فراهم آوردن امکانات آموزش هنرهایی از قبیل چرم دوزی ( ساخت کیف و جا سوئیچی)، نمد دوزی ( ساخت گل سر، عروسک و کیف) قلاب بافی ( کیف و عروسک کوچک) و خیاطی (ست آشپزخانه) برای بیش از 50 دانش آموز دختر 12 تا 17 سال، این مهم را تحقق بخشد.