مسئله اي كه منجر به سوال تحقيق حاضر گرديد ريشه ها و عوامل بروز و شيوع پديده ازدواج بانوان ايراني با اتباع بيگانه و تبعات و پي آمدهاي اقتصادي، اجتماعي ، فرهنگي و جمعيت شناختي آن، بخصوص در حوزه عملكردي ثبت احوال يعني پي آمدهاي هويتي و تابعيتي مي باشد.

وضعیت ایدز در افغانستان  متوقف كردن گسترش ويروس و بيماري ايدز همراه با بيماري هاي عمده ديگر مانند مالاريا هدف ششم اهداف توسعه هزاره است. لذا جامعه جهاني عزم خود را براي ريشه كن كردن اين بيماري به طور متفق القول جزم كرده است. در حال حاضر بيماري ايدز عمده

مقاله ارائه شده در کنفرانس منطقه ای قانون خانواده و حقوق زنان در کشورهای اسلامی کابل – آوریل 2009 اشرف گرامی زادگان انقلاب اسلامی ایران در بهمن سال 1357 دگرگونی های بسیاری در جامعه بوجود آورد . خانواده نیز از این تغییر سیاسی ، اجتماعی بی نصیب نماند وبخصوص در

سخنرانی دکتر الهه رستمي، استاد دانشگاه لندن در دومين نشست زنان دانشگاهي افغانستان در ايران- 1386 “الهه رستمي استاد دانشگاه لندن كتابي را با عنوان زنان افغان به تأليف و چاپ رسانيده است. اين كتاب در واقع حاصل سفرهاي وي به ايران و پاكستان و مصاحبه هاي مختلف ايشان با

طرح توانمند سازی زنان پناهنده سرپرست خانوار در قالب تشکیل ” صندوق تعاون ” با توجه به فقر مضاعفزنان پناهنده سرپرست خانوار افغان در ايران كه از جمله گروه هاي بسيار محروم حتي در ميان مهاجران و پناهندگان افغان هستند طي توافق با كميسارياي عالي ملل متحد در امور پناهندگان

نماینده انجمن حمایت از زنان و کودکان پناهنده (حامی) در نشست مشورتی سازمانهای غیر دولتی با کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در ژنو شرکت کرد. در طول دو دهه گذشته جلسه مشورتی سالانه کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان با شرکای اجرایی، نهادهای غیر دولتی فعال را دور هم جمع

حوادث 11سپتامبر و پيامدهاي ناشي از آن كه با فروپاشي حكومت طالبان و تشريك مساعي بين المللي براي بازسازي افغانستان همراه بود فصل جديدي را درتاريخ این كشور و بخصوص براي زنان ايجاد كرد و پس از سه دهه تحقير و خشونت عليه شخصيت و هويت زنان از سوي نظامهاي

ایران یکی از کشورهایی است که بیشترین جمعیت پناهنده دنیا را در خود جای داده است. سال های طولانی است که دو گروه عمده مهاجرین و پناهندگان افغان و عراقی در کنار جامعه ایرانی در شهرهای ایران سکونت گزیده اند. اگرچه در طول بیش از 30 سال دولت ایران با

  سلسه كارگاههاي آموزشي «حقوق انساني زنان در سياست و زندگي عمومي» كه با هدف آگاه سازي عمومي داوطلين زن ورود به پارلمان افغانستان و افزايش مشاركت پذيري آنان درتصميم گيري سياسي كشورشان برنامه ريزي شده بود در مردادماه سال 1384 درشهر های هرات ؛ کابل ؛ بدخشان ؛ مزار