انجمن حمایت از زنان و کودکان پناهنده، حامی در طول سال های فعالیت خود، فعالیت های خود را در قالب برون مرزی نیز تعریف نموده است. عمده فعالیت برون مرزی حامی در افغانستان و عراق بوده است و تلاش شده تا با بهره گیری از تجارب فعالیت های داخلی، ظرفیت سازی های برون مرزی در کشورهای همسایه در رابطه با حقوق زنان و کودکان صورت بگیرد.
حوادث ۱۱سپتامبر و پیامدهای ناشی از آن که با فروپاشی حکومت طالبان و تشریک مساعی بین المللی برای بازسازی افغانستان همراه بود فصل جدیدی را درتاریخ کشور افغانستان، بخصوص برای زنان ایجاد کرد و پس از سه دهه تحقیر و خشونت علیه شخصیت و هویت زنان از سوی نظامهای سیاسی حاکم درواقع ناشی از تبعیض جنسیتی ریشه دار در فرهنگ مردسالاری و نیز برداشتهای کاملاَ سلیقه ای از ارزشها و مفاهیم اعتقادی و مذهبی بوده است، بازشدن فصلی نو درتاریخ این کشور به ویژه درحیات سیاسی و اجتماعی زنان را شاهد هستیم. دراین روند زنان امیدوار به حضور مؤثر درجامعه شده اند، اما این حضور با مشکلات زیادی روبرو است. چرا که دراین سرزمین هنوز باورهای ریشه دار سنتی مانع از حضور مؤثر و تثبیت جایگاه شایستة زنان در جامعه و نهادینه ساختن پایگاه اجتماعی و سیاسی بالتبه نقش آفرینی و مؤثر وی شده است و لذا ضروری است با اتخاذ ابتکارات و انجام اقدامات لازم با رویکرد آموزشی به موانع و چالشهای فراروی غلبه نمود و مشارکت حداکثری زنان به عنوان شهروندان جامعه را فراهم و تأثیرگذاری و حضور فراگیر آنان در همه سطوح را نهادینه ساخت.
همزمان با شکست طالبان و آغاز دوره ثبات نسبی در افغانستان در سال ۲۰۰۱؛ انجمن حامی تلاش نمود تا با حضور فعال در افغانستان در کنار جامعه جهانی ؛ سهم کوچکی را در مسیر بازسازی نیروی انسانی این کشور به ویژه در حوزه زنان نصیب خود نماید . در این میان وجود مشترکات فرهنگی ؛ اجتماعی و از همه مهمتر گویش به یک زبان ؛ این امکان را فراهم آورد تا با همکاری سایر سازمانها و نهادهای جامعه مدنی داخلی و بین المللی در افغانستان ؛ نسبت به طراحی و اجرای برنامه های مورد نیاز و ضروری برای تغییر نگرش های اجتماعی به نفع زنان اقدام نماید .
شایان ذکر است این انجمن ؛ تنها سازمان غیر دولتی ایرانی است که موفق به ثبت در افغانستان و دارای مجوز فعالیت قانونی در این کشور می باشد.
طرح ها و برنامه های اجرا شده در افغانستان از سال ۱۳۸۳ تاکنون در راستای دستیابی بیشتر زنان افغان به حقوق انسانی خود و افزایش سطح مشارکت آنان در تصمیم گیریهای سیاسی و اجتماعی می باشد:
- کارگاه آموزشی – مشورتی«حقوق زن در قانون اساسی افغانستان » با حضور هیات بلندپایه ای از قضات و حقوقدانان زن که در کمیسیون تسوید قانون اساسی وسترامحکمه افغانستان عضویت داشتند به ریاست خانم محبوبه حقوقمل وزیر دولت درامور زنان افغانستان و جمعی از حقوقدانان و محققین ایرانی و افغان بمدت ۶ روز در تهران و مشهد- ۱۳۸۲
- کارگاه آموزشی «تحلیل نگرش های جنسیتی و توانمندسازی زنان» در دو سطح مدیران و کارشناسان ارشد دستگاهای دولتی افغانستان و نیز مسئولین سازمانهای غیر دولتی زنان و کارشناسان بخش جنسیت سازماهای بین المللی طی دو کارگاه آموزشی سه روز در کابل- ۱۳۸۳
- کارگاه «بهبود کارکردهای قضایی با رویکرد عدالت اجتماعی» با شرکت مجموعه ای از قضات و کارشناسان حقوقی سترامحکمه (شورایعالی قضایی) لوی حارنوالی (دادستانی) وزارت عدلیه ، کمیسیون مستقل حقوق بشر و وزارت امور زنان افغانستان بمدت ۴ روز در کابل – ۱۳۸۳
- کارگاه آموزشی «سیاست گذاری و ادارة مطلوب سازمان غیردولتی» به همت حامی و همکاری سازمان حقوق و دمکراسی بمدت ۵ روز درکابل
- سمینار « حقوق انسانی زنان در سیاست و زندگی عمومی » با حضور حداقل یکصد تن از صاحب نظران و فعالین سیاسی و اجتماعی و نیز داوطلبین ورود به پارلمان و شوراهای افغانستان- کابل، مزار شریف، بدخشان و هرات- تیر و مرداد ۱۳۸۴
- سمینار یک روزه «بررسی تطبیقی حقوق بشر زنان در اسلام و حقوق بین الملل» با همکاری دفتر حقوق بشر و بین النلل زنان وزارت امور خارجه افغانستان- کابل- ۱۳۸۳
- کارگاه آموزشی «زن و قدرت سیاسی » با حضور مجموعاَ ۴۵ نفر از فعالان زن سیاسی افغان که درحال آماده سازی خود برای راهیابی به پارلمان بودند درکنار مسئولین احزاب و دفاتر سیاسی ،کابل ۱۳۸۴
- اجلاس سراسری «زنان داوطلب ورود به پارلمان افغانستان»
این فعالیت ها نمونه هایی از ظرفیت سازی در جامعه افغانستان برای تغییر نگرش و دسترسی زنان به فرصت های برابر اجتماعی بود که حامی در قالب رسالت خود، به عنوان یک سازمان مردم نهاد، ایفا نمود. حامی امیدوار است گام های تاثیرگذاری برای تحقق اهداف جامعه جهانی در دستیابی زنان به صلح و مشارکت در افغانستان، بردارد.