انجمن حمایت از زنان و کودکان پناهنده موفق شد تا در گفتگوی تعاملی با پرفسور دوهان، گزارشگر ویژه تاثیر منفی اقدامات قهری یکجانبه بر بهره‌مندی از حقوق بشر، بعنوان اولین سازمان غیردولتی بیانیه شفاهی خود را قرائت کند. محور اصلی این بیانیه، تاثیر تحریم بر کشور ایران بعنوان بزرگترین مهاجر پذیر و کشور افغانستان بعنوان مهاجر فرست بود. متن بیانیه به شرح ذیل می‌باشد:
خانم گزارشگر،
شما به خوبی می دانید ،تحریم‌های اقتصادی پیامدهای گسترده‌ای و چند جانبه‌ای را در مسیر تحقق اهداف حقوق بشری و پیشرفت های مربوط به توسعه پایدار در هر جامعه ای به همراه داشته و دارد. این محدودیت‌ها دسترسی کشورها به منابع مالی و فنی را مختل کرده و توانایی آن‌ها را برای سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های حیاتی، آموزش، سلامت و ایجاد فرصت‌های شغلی پایدار و نیز ارائه خدمات اجتماعی به گروههای نیازمند را به‌شدت کاهش داده است.
در این چارچوب، ایران نمونه بارزی است با مشکلات و چالش‌های مضاعف. در شرایطی که تحریم ها شرایط اقتصادی شکننده ای را در کشور ایجاد کرده و ظرفیت های زیسته ملی را به شدت کاهش داده و فشارهای اجتماعی و اقتصادی فراوانی را بر شهروندان ایرانی وارد نموده است ، بیش از 6 میلیون نفر از اتباع افغانستان به دلیل بحران های عمیق و مزمن امنیتی ، اجتماعی ، سیاسی و اقتصادی به عنوان مهاجر اجباری، پناهنده و پناهجو در ایران به سر می برند و میزبانی از این جمعیت گسترده و با وجود تمام نیازمندی های عمیق، فشار مضاعفی را بر اقتصاد شکننده و ناپایدار ایران بخصوص بخش آموزش ، بهداشت و درمان که سالانه میلیاردها دلار را صرف پناهجویان افغان می کند ، وارد کرده است
کمبود منابع مالی و طبیعی داخلی و فقدان دسترسی به منابع بین‌المللی موجب کاهش تاب آوری اجتماعی و افزایش فشارهای اجتماعی به دولت برای ادامه حضور و اقامت افغانها در ایران شده است. در عین حال بازگشت افغانها به افغانستان تحت تحریم، کمبود ظرفیتهای لازم برای تأمین نیازهای اولیه بازگشت‌کنندگان و بخصوص محدودیت های شدید نظام حاکم برای مشارکت اجتماعی و سیاسی زنان و دسترسی دختران به آموزش و نیز کمبود زیرساخت‌های حیاتی مانند آب، برق و بهداشت عمومی و درمان نه‌تنها چالش جدی در مقابل بازگشت افغانها به موطنشان محسوب می شود ، بلکه خطر تشدید بی‌ثباتی اجتماعی و بازتولید چرخه مهاجرت اجباری را افزایش می‌دهند.
انجمن حامی . حمایت از زنان و کودکان پناهنده از جامعه جهانی می‌خواهد که با بازنگری فوری در سیاست‌های تحریمی و ایجاد معافیت‌های مؤثر بشردوستانه، ضمن تسهیل دسترسی به منابع مکفی بین المللی ، جوامع میزبان را برای ارائه خدمات موثرتر به پناهجویان نیازمند تقویت و کشورهای مبداء را برای پذیرش حداکثری اتباع خود آماده نماید . این اقدام َشرط لازم برای تحقق تعهدات بین‌المللی در زمینه توسعه پایدار و تضمین ثبات منطقه‌ای است.