ایران یکی از کشورهایی است که بیشترین جمعیت پناهنده دنیا را در خود جای داده است. سال های طولانی است که دو گروه عمده مهاجرین و پناهندگان افغان و عراقی در کنار جامعه ایرانی در شهرهای ایران سکونت گزیده اند. اگرچه در طول بیش از 30 سال دولت ایران با پشتوانه ارزشهای اعتقادی و اخلاقی خود تلاش کرده تا به تأمین نیازهای اولیه آنها بپردازد، اما به دلایل متعدد از جمله فشار اقتصادی، تعداد رو به رشد مهاجرین و پناهندگان افغان در ایران به دلیل پائین بودن زیر ساختهای اجتماعی و اقتصادی در افغانستان، حضور غیرقانونی بخشی از این جمعیت و … این اقدامات در سال های گذشته با چالش هایی مواجه بوده اند. در این میان یکی از حوزه های پرچالش و البته بسیار مهم، دسترسی به آموزش و امکانات تحصیلی به ویژه برای کودکان و زنان پناهنده ای است که به دلایل گوناگون امکان دسترسی به مراکز آموزشی استاندارد را نیافته اند. به گونه ای که تعداد قابل ملاحظه ای از کودکان مهاجر افغان علیرغم حقوق اولیه انسانی خود عملا از چرخه آموزش خارج شده بودند که عدم رعایت حقوق انسانی این کودکان ؛ آسیب های ناشی از فقدان آموزش این گروه بر جامعه ایرانی را نادیده گرفت. از همین روز انجمن حامی راه اندازي مراكز آموزشي براي كودكان و زنان مهاجر افغان كه به دلایل متعدد از تحصیل یا سوادآموزی بازمانده اند، را با اخذ مجوز از اداره کل اتباع و مهاجرین خارجی وزارت كشور و با حمايت مالي صندوق کودکان ملل متحد ( یونیسف ) از سال تحصیلی 88- 87 ( 2008) در دستور كار خود قرار داد تا با فراهم كردن شرايط حداقلي آموزش براي اين گروه از كودكان بازمانده از تحصیل ، تحقق استانداردهاي حقوق كودك بدون هيچگونه تبعيض و در راستای كاهش آسيب هاي اجتماعي ناشي از عدم بهره مندی از خدمات آموزشی اين كودكان كه خواه ناخواه در جامعه ايراني حضور دارند، امكان يابد و به این ترتیب این افتخار فراهم آمد تا برای اولین بار در کشور کودکان مهاجر افغان اعم از کودکان دارای کارت اقامت و کودکان فاقد کارت رسما از تسهیلات آموزشی استاندارد بهره گیری کنند.