طبق مطالعه‌ای که امروز توسط موسسه داده‌های جهانی سازمان بین‌المللی مهاجرت (GDI) منتشر شد، آوارگان داخلی که به مسکن مناسب دسترسی دارند، سه برابر بیشتر به کمک‌های بشردوستانه متکی نیستند و دو برابر بیشتر احتمال دارد درآمد پایدار داشته باشند. این پروژه  با همکاری دانشگاه جورج تاون در آمریکا، منتشر شده است و تحلیلی جامع از وضعیت راه حل های جابجایی داخلی در سراسر جهان است.

اوگوچی دانیلز، معاون مدیر کل عملیات IOM در مورد این پروژه می گوید که  «یافته‌های در مورد پاسخ به این سوال است که چه زمانی جابجایی پایان می‌یابد» به «چه زمانی راه‌حل‌ها شروع می‌شوند.

بنا بر تحقیقات، مساله  Internally Displaced People (IDPs) ازتباط مستقیمی با مهاجرت های بین المللی دارد و بیشتر همه جابه جا شدگان اجباری در مرحله اول در درون کشور خود آواره شده اند.

این پروزه تحقیقانی  برای راه حل های موثر سرمایه گذاری پیشنهاداتی را نیز ارائه کرده است بر این اساس تامین  مسکن مناسب، معیشت، و ادغام محلی به کاهش کمک های بش دوستانه نیز کمک می کند.

این گزارش بر 15 کشور تمرکز دارد و راه حل های مهمی را در مورد چالش ها و فرصت های پیش روی آوارگان داخلی ارائه می کند، که مهم ترین آن ها  اهمیت ایجاد شغل، امنیت و تقویت حس تعلق در جوامع برای غلبه بر آسیب پذیری های مربوط به جابجایی و در نتیجه کاهش اختلاف بین آوارگان داخلی و جوامع میزبان آنها است.

در حال حاضر 15 کشور میزبان 37.5 میلیون از 71.1 میلیون آوارگان داخلی در سراسر جهان هستند، تمرکزی که بر نیاز حیاتی به مداخلات سریع و هدفمند برای رسیدگی به آوارگی داخلی در بحبوحه تشدید بحران‌های بشردوستانه تاکید می‌کند.

گزارش PROGRESS بر اساس آمار  جابجایی داخلی در کشورهای افغانستان، جمهوری آفریقای مرکزی، چاد، کلمبیا، اتیوپی، عراق، لیبی، موزامبیک، نیجر، نیجریه، سومالی، سودان جنوبی، سودان، وانواتو و یمن  بوده است.  برای تکمیل مجموعه داده‌های موجود، 74 بحث گروهی متمرکز با آوارگان داخلی، عودت‌کنندگان و جوامع میزبان در 10 کشور انجام شد تا ببینند که جوامع متاثر از جابجایی خود چه موانعی برای یافتن راه‌حل‌ها و راه‌های غلبه بر آنها هستند.

سایر یافته های کلیدی:

تأثیرات آوارگی طولانی مدت: داده ها نشان می دهد که هرچه آوارگان داخلی طولانی تر آواره شوند، به احتمال زیاد به جای بازگشت به خانه، ادغام محلی یا اسکان در جای دیگر را ترجیح می دهند. با این حال، بسته به عوامل جابجایی (تعارض یا خطر طبیعی)، وضعیت زندگی (اردوگاه در مقابل غیر اردوگاه)، سن و جنسیت، نیز متفاوت است.

توانمندسازی از طریق تأمین مالی توسعه فراگیر: راه حل های پایدار به تأمین مالی توسعه فراگیر بستگی دارد. توانمندسازی آوارگان داخلی از طریق ابتکاراتی مانند تامین مالی خرد و حمایت از مشاغل کوچک به عنوان راهی برای خوداتکایی تلقی می شود.

پرداختن به نابرابری های جنسیتی: تفاوت های جنسیتی قابل توجهی به منصه ظهور رسیده است و بر نیاز به مداخلات هدفمند در زمینه هایی مانند امنیت، ثبات درآمد و سرپناه برای زنان سرپرست خانوار تاکید می شود.

راه حل های مردم محور: این گزارش بر اهمیت استراتژی های مردم محور و مرتبط با عملیات تاکید می کند. راه‌حل‌های بلندمدت، از جمله ادغام محلی، ایجاد شغل، امنیت و احساس تعلق، برای نتایج پایدار حیاتی هستند.