گزارش سفر تیم امداد رسانی انجمن حامی به مناطق زلزله زده
24 اسفند 1392 

سفر به منطقه و بودن کنار مردم روستاهای زلزله زده چنان اسیرت میکنه که بخوای مدام نگران مردمی باشی که بی دل و غش باهات دوستی کردند و میزبانت بودند و خدارو شکر گویان از کنار می گذشتند که مبادا درد سنگینشونو همراهت کرده باشند.
بیشترین چیزی که پس از چند ماه و پس از پیچ جاده تبریز به سمت ورزقان توجهتو جلب میکنه یه حسه خوبه حرکت و امیده. خونه هایی با سقف های آبی و قرمز که هرچند همچنان نیمه کاره اند ولی دلتو گرم میکنه به برگشت زندگی به مردمی که چند ماه پیش و در عرض ثانیه ها همه ی زندگیشون فرو ریخته بود و پس لرزه های مداوم دل و دماغی برای حرکت براشون نذاشته بود.
بیشتر از هرچیز روح امید و جریان عادی زندگی بود که میشد حتی بعنوان یک رهگذر هم حسش کرد. ارسبارانی که زمستان سرد و پس لرزه های مدام رو پشت سر گذاشته بود آماده بازگشت بود. خانه های ساخته شده حتی اگر کم ولی امید بخش بود. هرچند خیلی از خانه ها نیمه کاره بود و یا هنوز در و پنجره نداشت ولی کانکس های تهیه شده جای چادر های سرد و خیس سه ماه گذشته رو پر کرده بود. خانه های ویران و دیوارهای ریخته با وجود دردهای مدفون شده بوی تاریخ گرفته بود و این بار امید به ساختن و شروع دوباره بود که حس غالب منطقه شده بود.
در روستای چای کندی که مملو از چادرهای سفید تو در تو بود این بار چادری به چشم نمی خورد. زندگی از شرایط موقت پس از زلزله به حالت پایداری رسیده بود. روستای علی بیک کندی هم در که درمرکز زلزله قرار داشت نو نوار شده بود.
همانند سفر قبل مرکزیت برنامه را در روستای آقابابا فرامرزی که مرکز دهستان است قرار دادیم. اهالی پر مهر روستا همانند این چندماهه گذشته با جان و دل کمک مان کردند. این بار هم با اتکا به کمک های پر مهر مردم دست خالی نمانده بودیم برای خانواده های محروم و کودکان عیدانه ای همراه بردیم.
بیش از 350 بسته ی کودک که شامل (بلوز، شلوار، جوراب، کفش، روسری ) و کتاب های داستان و دفاتر نقاشی بود میان کودکان روستاهای ارسباران توزیع شد. به کمک همراهان محلی خیر نیز میان بیش از 80 خانواده ی آسیب دیده و آسیب پذیر شناسایی شده بسته های موادغذایی اعم از برنج، روغن و مرغ توزیع گردید. 

با امید به اینکه سایر مناطق محروم مرزی کشور نیازمند بلایای طبیعی و ویرانی های بعدی برای جلب توجه مسئولین نمانده و خانه های گلی که اکثرا بدون نظرات بر روی گسل بزرگ منطقه ساخته شده اند بازسازی شوند تا مجدد شاهد چنین خرابی های عمیقی در کشورمان نباشیم.
مردم منطقه ارسباران پیش از زلزله هم محروم بوده اند، اکثر خانواده ها بدلیل مشکلات پیش آمده احشام خود را فروخته اند تا کمک خرج این روزهایشان باشد و از کشاورزی نیز در این سال خبری نبوده است. بر طبق وعده ها ساخت خانه ها تا قبل از زمستان آینده پایان خواهد یافت ولی همچنان کودکان چشم به راه خیرینی هستند تا سال بعد در مدرسه ای در شان یک کودک ایرانی درس بخوانند.
در پایان آنچه بیش ازهر چیز توشه ی راه برگشتمان کردند دعای خیر برای مردمی بود که با وجود شرایط سخت این روزهای آخر سال همچنان دغدغه ی عید و لبخند هموطنانشان را فراموش نکرده بودند.