جلسه بازآموزی دوره دوم طرح پیشگیری از خشونت خانگی در جامعه پناهندگان افغان چهارشنبه گذشته در مشهد با حضور تسهیل گران آموزش دیده در این دوره برگزار شد. شرکت کنندگان دوره آموزشی مذکور که اکنون به عنوان تسهیل گر وارد جامعه محلی شده اند، در این جلسه به بازگویی تجربیات، مشاهدات و نتایج خود پرداختند.
در پایان جلسه بازآموزی، تسهیل گران بیانیه ای را صادر کردند که در ادامه خواهید خواند:
ما خشونت را مي فهمیم چون با تمام وجود حس كردیم و از سرزمين افغانستانيم.
در طول تاریخ، حوادث تلخ و خشونت آمیز همراه با مصائب و آلام بسیار به وقوع پیوسته است و امروزه در اوایل قرن بیست و یکم علیرغم پیشرفتهای علمی، هنوز معضل خشونت، وجدانهای بیدار را می آزارد. تحقیقات وسیعی از سوی دولتها جهت شناسایی ابعاد انسانی خشونت در حال انجام است تا از دامنه فجایع وخیم آن جلوگیری به عمل آید و راهکارهایی جهت پیشگیری و کاهش آسیبهای آن ارائه گردد. رفتار خشونت آمیز می تواند توسط زنان و مردان انجام پذیرد، به طور نمونه مطابق آمار؛ نرخ زن آزاری خفیف 120 در هزار، نرخ زن آزاری شدید 381 در هزار و نرخ شوهر آزاری(معمولاً مردان مورد خشونت و آزار کلامی همسر خود قرار می گیرند) 115 در هزار می باشد؛ بنابراين چون خشونت عليه زنان دامنه وسيعتررا دارد،ضروري است موردبررسي بيشترقراربگيرد.
زنان به گونه ي برابر،حق برخورداري وحفظ همه ي حقوق بشروآزادي هاي اساسي درجامعه را دارند واين حقوق شامل ( حق زندگي،حق برابري،حق آزادي،عدم تبعيض،حق بهره وري ازبالاترين ميزان ممكن سلامت جسمي ورواني وحق اينكه فرد مورد شكنجه يا ديگر رفتار خشن غيرانساني وتحقيرآميزقرارنگيرند)مي شوند.
امروزه خشونت عليه زنان نمونه هاي آشكارنقض حقوق زن است كه متاسفانه تاثيرات زيادي رادرشكل گيري نابساماني هاي خانوادگي واجتماعي درجهان بوجودمي آورد.
ما تسهیل گران اجتماعی با درنظر داشتن اينكه خانواده يكي از اساسي ترين ارکان جامعه را تشكيل مي دهد و سلامت جسمي و رواني بالاخص مادر و طفل مهمترين مسئله است رسالت خويش ميدانیم که آگاه شویم و جامعه ی انسانی را نیز آگاه کنیم.
ما جوانان افغانستانی، این کلام گاندی را با خود زمزمه می کنیم که گفت: ” من نمی خواهم به دور خانه ام دیواری بکشم و پنجره هايم را بپوشانم. من دوست دارم تمامي فرهنگ هاي جهان با آزادي كامل به خانه ام بوزند. اما نمي گذارم زير پايم را سست كنند. من نمي خواهم در خانه هاي ديگران مثل يك برده و گدا زندگي كنم.”
ما خشونت را بدترین راه مبارزه می دانیم و جهان امروز نیز می داند كه با خشونت فقط سرزمين ها ويران، مادران داغدار و كودكان قرباني مي شود و ما مي خواهيم هواي بدون خشونت در خانه هاي ما و خانواده هایی از جنس ما بوزد.
ما تسهیلگران در انجمن حامی آموختیم که می توانیم قدمی هرچند کوچک اما موثر در راستای کاهش آسیب های خشونت در خانواده های مهاجر افغانستانی برداریم.
ما همه باهم براي اجراي ماموريت پيشگيري ازخشونت هاي خانگي در جامعه مهاجرین افغانستان و توانمندسازی خود مي كوشيم تا آرامش را احساس كنيم وزندگي سرشارازصفا ، صميميت وصلح داشته باشيم زيرا كه خشونت لذت زندگي كردن را ازانسان سلب ميكند و به عنوان يكي ازدغدغه ها و مشكلات اساسي زندگي انسان باعث عقب ماندگي اجتماعي،تحصيلي، افزايش ظلم وبي عدالتي ميشود و اين باعث تخريب زندگي بشریت ميشود.
ما پیام آوران صلح هستیم و می خواهیم که این پیام را هر چند در يك لبخند در زندگي ها جاري كنيم.
و ما آينده اي مي خواهيم براي خود و مردممان بدون خشونت، بدون جنگ، بدون كشتار و بدون نگاه هاي پر از درد مادران و كودكان سرزمينمان.
تهسیلگران افغانستانی طرح پیشگیری از خشونت خانگی