انجمن حمایت از زنان و کودکان پناهنده موفق شد تا در مباحثه عمومی ذیل آیتم 3 اجلاس شصت شورای حقوق بشر، بیانیه خود را قرائت نماید که خوشبختانه در صحن علنی نیز پخش گردید. متن بیانیه به شرح ذیل می‌باشد:
آقای رئیس،
امروز جهان به طور نگران کننده‌ای با پدیده رو به گسترش مهاجرت های اجباری، پناهجویی و پناهندگی ناشی از مناقشات مسلحانه، جابجایی‌های سازمان‌یافته جمعیت، بحران‌های اقتصادی و اجتماعی و تغییرات اقلیم روبرو است. از فلسطین و غزه گرفته تا افغانستان و میانمار و اوکراین و سومالی و …
در شرایطی که کشورهای جنوب روز به روز به دلیل درگیر شدن در موقعیت‌های سیاسی، امنیتی و اقتصادی، ثبات عمومی خود را از دست می‌دهند و به کشورهای مهاجر فرست تبدیل می‌شوند، کشورهای شمال محدودیت های بیشتری برای ورود و پذیرش جمعیت های آواره از یک طرف و ایجاد محدودیت های اقتصادی برای کشورهای میزبان در جنوب با استفاده از ابزارهای سیاسی در اختیار فراهم می‌کنند.
مساله تحریم‌های اقتصادی، با پشتوانه فشارهای سیاسی کشورهای توسعه یافته شمال، موجب کمبود شدید منابع طبیعی، مالی و ظرفیت‌های زیسته شده و در کنار ایجاد ناترازی‌های اقتصادی و انرژی، تاب‌آوری اجتماعی جامعه میزبان را برای پذیرش و ادغام اجتماعی جمعیت پناهجویان و پناهندگان در کشورهای میزبان را به شدت کاهش می‌دهد.
ما در ایران در شرایطی که براساس آمار رسمی، میزبان بیش از 6 میلیون مهاجر اجباری از افغانستان و با حداکثر نیازمندی در حوزه های آموزش، بهداشت و معیشت هستیم، دهه هاست که به شدت تحت تحریم های اقتصادی رو به گسترش از سوی غرب قرار داریم که به طور مستقیم مردم ساکن در ایران را نشانه رفته است .
از طرف دیگر وضعیت عمومی در افغانستان بخصوص محدودیت های نظام طالبان که زنان، اقلیت های قومی و مذهبی و فعالان اجتماعی و سیاسی را نشانه رفته است، مانعی بزرگ برای برای بازگشت و ادغام مجدد افغانها در سرزمین خود شده است .
در اینجا از جامعه جهانی انتظار می رود تا اولا با درک واقعگرایانه از شرایط و موقعیت های آشکار و پنهان جوامع از پیش داوری‌ها و قضاوت‌های سیاسی در موضوعات بشری و بشردوستانه اجتناب کرده و ثانیا با جداسازی مرزهای سیاسی از حوزه های بشردوستانه تلاش کنند تا آلام و مصیبت های انسان های نیازمند را کاهش دهند.